Twee november op een koude kermis

Niemand gunde hij zijn zuurverdiende geld.
Dus nadat hij het nog eens had bepoteld, had
geteld,
met peper en zout bereid en tot pap gekookt,
verteerde hij het tot de laatste spat.

Wederhelft en telg vonden de pitbull in de pot.
Hij versteende, zij weende
en snotterde: ‘Als ik ergens van baal, dan is het
dood kapitaal.’

            */
            WIE NOEM JIJ DOOD?
riep de hoofdletter bot.
Dit is het boek waarin ALLES staat geschreven.
Er staat op dit boek geen enkele maat.
Er zal omstandig uit worden voorgedragen.
Die-En-Die ziet zich genoodzaakt
daarvoor een riante vergoeding te vragen.
            NOEM DAT MAAR DOOD!

            */
            Ik kan het je volstrekt niet uitleggen.
Ik ben zo blij dat ik nog leef.
Maar als ik eenmaal crepeer (…) wil ik (…)
in besloten kring begraven worden. Daaraan
hecht ik waarde.
En dan wil ik daar naakt liggen, ook nog.
En alle anderen moeten ook naakt zijn.
In hun handen moeten ze, stel je voor,
dorsvlegels houden,
(…)
En dan moeten ze uit mij GOOR ZWIJN
de duivel drijven. Laat niets van me heel,
lieve vrienden.
Sla me finaal tot pulp. Breek alle knoken.
Trek het vel van mijn smoel. Stomp mijn
snufferd verrot, stel moordlustige hoeren.
Trap me als een pad zo plat. Castreer me.
Voer mijn kloten aan de kat. En dan…

            */
            GRAFWAARTS!
Sibe Selinay alpu
FATMA MINE
NAKAKI NAKAKI
            ALLES WURSCHT
            allons travailler zegt de slimmerik
            en zuipt bourgogne

            ¿Daarnet had hij die fles
toch nog in zijn handen
voordat de zwaartekracht hem overmande
en het biertranen bruiste op het trottoir.
De Turkse uitdrager stormt naar buiten,
het gerstenat schuimt op zijn ruiten.
Hij veegt de scherven
bij elkaar IDIOOT, DOE NIET ZO RAAR
knarsend met zijn tanden.

Daarnet had hij die fles
toch nog in zijn handen.
            Wir tranken uns zu
            Und tranken aufs ‘Du’!
            Mein Freund – der Plan!
Sibe Selinay
alpu FATMA MINE NAKAKI NAKAKI

Nou, ik ga eens pleite, ajuus

Het grauw uit Wedding treurt om het vertrek
van de Brave Bankier Zwijk. Men kijkt bleek
uit de ogen
                  krabt zich de donkere wallen
                                                               de dun
behaarde dameskop of dreigt om te vallen van
verdriet.
Hassan zit te bellen
                               steeds te bellen en BULKT
in zijn mobiel
HASSAN!      HASSAN schrei nicht so!

Dit zijn beelden bij een crisis.
We doen wat boodschappen, maar kunnen ons
niet zetten tot ruigere activiteiten
dus geen baldadige middernachtelijke escapades
al zijn we geboend
                             geschoren
                                              en gekleed om een
haai te doden
                      HASSAN schrei nicht so!

De herfst daalt in    agent van klompjes stompjes
en klamme pit.
JA dat zijn TANDEN en NEE het is niet FRAAI
daar in de bek van de haai    meer gat dan gebit.

Je zegt dat je nog even een blokje om gaat.
Er ontstaat een SKELET
het kakelt en orakelt en voert het hoogste woord
ik heb het eindelijk gedaan     DAT HELE STUK
            gelopen naar de maan.