Nick J. Swarth | stadsdichter 2005-2007

de terrassenkoning te rijk

Ik lijk de kale koningin van de nacht,
van beiderlei kunne, maar haan nog het meest
of kapoen op de gebruikelijke, goed voorziene fuif
kakelend pikkend in andermans kuif,

die de honger verdreef voor de buis, verwikkeld
in een frietje oorlog, waarvan elk pijltje
pijnlijk in eendere richting wees, de scepter in de
schoot onder een schort van futloos vlees.

Die zichzelf te rijk lijkt en royaal met zijn gemaal,
Prins Pils, bal houdt in het land van Hol en Neder.
“Ik zit op het terras en drink een biertje, jij zit op
het terras en drinkt een biertje – armoede, hier?”

Of zich te kijk zet en blauw als een Maleier danst,
Orang Orang Tilbo, gesmurfde Donald Duck; terwijl
de prinsjes – veertien, vijftien jaar – dronken
knokken om respect, boerend bij burgers en jongelui

of brakend tegen een pui. Die, als de nacht ten
einde neigt en een taxi voorrijdt met tikkende meter,
niet weet waarheen, slechts driehoog-achter.
Ach, ruiste dat blauwe bloed nu maar wat zachter.

grafstad

Boodschappen bij de Aldi, een doordeweekse
dag. Het skelet van een flat aan de voet van een
sijpelende kraan. Noties in steen en been, straten
die lijnen.

Ik wil graag een mens zijn, zei hij. En hij stierf.
Maar zo knullig dat hij dagenlang zwierf, als een
ritselende buil, door de stad die hij zich wenste als
zijn kuil.

kuttig nachtliedje

Een nacht als een snuif poppers:
kort, krachtig, kloppend hart;
de ander, die zich afwendt om een peuk
op te steken.
Jij, stad, bent de mijne.

Of je staat bij een halte en wacht.
En de donkerte draagt een mes.
En de donkerte stuwt vehikels door haar
aders van abuis, de spektakelgodin takelt
spek in haar zwarte gat.
Jij, stad, bent de mijne.

Of toen we op je braken met een kind en
het kind had geen armen of benen, geen
buik, geen borst; was enkel hoofd, een
babbelende bal – en wij maar scoren.
Jij, stad, bent de mijne.

En ja, de bussen rijden op tijd, en ja:
aan dichters heb ik schijt, die maken alles
mooier
dan het is (en noemen het dan troost).
Jij, stad, bent de mijne.

Of we legen ons glas, doen een plas.
We tekenen een straat of schrappen hem.
Jij, stad, bent de mijne.

Of in de maneschijn, de maneschijn een
muur, een stift.
Jij, stad, bent de mijne.

Foto NJS

verzen uit een leeg nest

Mijn vader nam de stad mee (en hij stierf)
Hij ging en nam zijn stad mee
die ook de onze was, maar eerder de zijne
zoals ze nu eerder de onze is, dan die van
het gisteren geboren kind

Naar het hart van de stad om
er een ongemeubileerde kamer te bewonen
geen geld uit de muur, geen sou voor de huur
ik ben uit en geteld, iet wiet waai weg

Te X-burg, nogal uit mijn doen
strippend het land van Hol en Neder
Zoek bladerend woorden
deel met schimmen een lege balloon
word per plaatje wreder

Bellen bij Shukri Telecom, long distance naar
mezelf tegen het laagste tarief
Hallo, ben niet thuis, ben even niet bereikbaar
spreek een boodschap in na de toon
Pieppiep hallo, pieppiep hallo (tuut tuut tuut)

Foto's NJS